Aspaldi
ikasi genuen zein zaila zen gorputz desberdinetik kantatzea.
Bertsolaritza beti ez zitzaigun etxe goxoa egin, baina lortu genuen
guretzako lekua egitea. Egungo bertsolaritzan emakumeon gorputzak baino
desberdinagoak badira. Janzkeraz eta izaeraz. Niri poza ematen dit.
Ardura ere bai. Ez nioke neure buruari barkatuko beste batzuk gu sentitu
ginen bezain deseroso senti ez daitezen ezer ez egitea. Geuretzen ari
garen etxe honetan disidentziacloseNagusi den sistematik aldentzea.
gehiagok kabitu behar dute; derrigor.
Bestela, gizarte mugimendua izango gara agian, baina ez gara
gizartearekin batera garatuko, ez aldatuko, ez ibiliko.
Gizartea ere astiro doa, dena den. Hain astiro ze, gizon bezala sozializatutako bertsolari bat traje arrosarekin ikusteak nazka ematen baitie zenbaiti. Badirudi kantatzen duguna bezain politikoki zuzena izan behar dela agertokian performatzen duguna.
«Badirudi kantatzen duguna bezain politikoki zuzena izan behar dela
agertokian performatzen duguna».
Nik neuk ez diot ezer arrarorik
ikusten Aner Peritzi: eskertu egiten diot den moduan azaltzeko duen
ausardia. Ordea, nazka itzelacloseHandia.
ematen didate anonimotasuna eta gizonkeria
gurutzatzen diren lekutik idazten dutenek.