Joan Mari Torrealdaik Baionan larunbatean egindako tortura aitortzatik, honek hotzikara sortzen du: “2003ko otsailaren 20ko gaueko ordu bat eta erdietan orroka sartu ziren etxean. Espantuaren espantuz ohetik jaiki nahian lurrera erori nintzen. Ez dakit zenbat ziren. Asko. Guardia zibilak ziren, nahiz eta gehienak paisanoz jantzi. Emaztea eta bi haurrak egongelan apartatu zituzten. Ni inkomunikatuta nengoen, eta mugitu ezinda nindukaten. Bukatu zutenean, emaztea eta haurrak agurtzea eskatu nuen. Ozta-ozta agurtu ahal izan nituen. Guztiz blokeatua nengoen, eta haiek ez gutxiago. Honela gertatu zen: unetxo batez besarkatu ahal izan nuen familia. Segidan eskuak lotu eta gaizkile gisa gau ilun eta hotzean atera ninduten etxetik. Ataria gurutzatu berritan, agente batek zera bota zidan: ‘Zein hotz agurtu dituzun haurrak!’. Eta kotxe polizialean sartzeko gaudela, beste hau: ‘Aitaren zein irudi izango dute orain haurrek?'”. Torrealdairen ‘Egunkaria kasua: torturaren markak’ testigantza, osorik. ♦