Memoria toki antzeko bat da, behinola bizi izan ginena. Iraganaren ausazko laburpenak beti kokatzen dira gertaleku jakinetan, gertaleku horiek lausoak izan arren. “Oroitzapenak bere antzinako erretorika gordetzen du, zuhaitz baten edo zutabe doriko baten moduan jaikitzen da, normalean gure ametsen barruan egoten da lo eta haren jabe bakarrak gara” idatzi zuen Silvina Ocampok. Ez dago lekukorik…
Beldurra da izatea pentsatzea aldiro pertsona ezberdina naizela esate baterako begiradaren edo usaimenaren arabera beldurra da nire gorputzaren zati gorri bakoitza erakustea eta ez jakitea oraindik nola egin zerbait uniformea neure buruarekin Irati Iturritza Itzulpena: Castillo Suárez Irudia: Engin Akyurt
Barruko zuhaitzak kanpora doaz, basora hainbeste egun hutsik egon den baso horretara non ezin zen txoririk pausatu ez intsekturik gorde ez eguzkiak ere oinak itzaletan sartu; baso hori, hainbeste gau hutsik egona, zuhaitzez beteta egongo da goizerako. Gau guztian sustraiak lanean portxeko zoruko arrakaletatik askatu nahian. Hostoak tenk kristalerantz adaxkak zurrun eginahalaren eginahalaz adar luze…
Etorkizun oro da beltza gauak ere bai eta begira zeinen ederrak diren. Oihana Arana Irudia: Elurre Iriarte
Puntu eta koma izan nahi nuke, nola egin dakienak bakarrik erabil nazan. Geldi dadin, baina ez betiko; Oihana Arana Irudia: James Watson
Batzuei, erran nahi baita, guztiei ez. Gehienei ere ez, gutxi-gutxiri baino ez. Ez kontuan hartu eskolak, hor derrigorrezkoa da-eta, eta poetak beraiek ere bazter utzita, mila lagunetik biri gustatzen zaie. Gustatzen zaie, bati fideo-zopa gustatzen zaion gisan, bati kunplimenduak eta urdin kolorea gustatzen zaion gisan, bati bufanda zaharra gustatzen zaion gisan, bati beti berea lortzea…