Paradoxa polita da: iraganak irautera egiten du.
Eta narrazio batean sartzen dugu iragana, zentzu bat ematen diogu orainetik, zentzu bat ematen diogu oraindik; ondo asko dakigu, finean, iragan baten hondarrak garela. Hondarren hondarrak, nahiago bada.
Eta narrazio horri historia izena ematen diogu, argi gera dadin, ez dezagun nahastu literaturarekin, inork ez dezan pentsa asmatua denik, bere fikkziozko izaera ezkutatzeko.
Historia fikkzioa da erabat, narrazioa, kontakizuna.