Nostalgiaren kontra

 

Ahoa lehortzen didan hilbeltzeko hotzarekin.

Kalkulua eta arnasa eskutik batzuetan.

Inoiz edo behin urak jalkitzean duen kolorea hartuz.

Kosta zait ulertzea

ez dagoela eskua altxatuz zirkulu perfektu bat marraztuko duenik

bizitzari berotasuna ematen dion nerbioari uko egin gabe.

Poeman ibai bat bezala pentsatzeko.

Ibaia zeharkatzen duenak badaki nolako ur emaria duen:

animalia hondoan

ilea prestatzen

mudarako.

Animaliaren gorputzak ez du itzalik proiektatzen

eta ezerk ez ditu bere hitzak gainditzen

idazketa orain bakar bat da

ibaian zehar

oinez dabilena

bere ingurunea eta iturburua marratzen.

Ibaiak ez du zalantza egiten baina oroitzen du.

Zapaldu nuen lurra urpetzeko zabaltzen da

urrutian dabilen animaliaren oinatza ezabatzeko

neure oinatza bera, ahaztera zigortzen nauena.

Ahaztuko dut eskuek beren bolumena ahaztu zuten bezala

orduen pisu motela

egun zoriontsuenetan

 

Gonzalo Hermo
Itzulpena: Eneko Aizpurua
Irudia: Oskar Alegria