Inondik errenditzen ez den ura da gure maitetasuna Zoratu egiten da Hegazkinak islatzen ditu Teilapeak iluntzen akorduetara amarratuta Egitate mingarri anitz eman da ontzat Etxeratze hitsen durundia inongoa izatekotan Eta minbizia aukeran Zein erdi arotatik zein bestiariotatik irten du gure maitetasunak Itutez jota hiltzeko ginoan den zeruak Geure burua beste etsairik onesten ez…
Zabiltza kontuz boterearekin: haren jausiak lurpera zaitzake; elurra, elurra, elurra, zeure muinoa ito arte. Zabiltza kontuz gorrotoarekin: ahoa irekitzen duenean zeure burua kanpora egotz zenezake, eta zure zangoa irentsi, bat-bateko legenardun. Zabiltza kontuz zure lagunekin, haiek traizionatzen dituzunean —gertatuko da—, komun-zuloan sartuko dutelako euren burua, eta kateari tiratu gero. Zabiltza kontuz…
Ez naiz sekula lore edo seme-alaba zale izan, ez dakit haiek non jarri eta hotz uzten naute. Loreekin eta umeekin iritsi zelarik, ordea, nik nahiago alde egin zezala etorritako bidetik, ur-pitxerrean sartu nituen denak eta, ez dakit zergatik, ni atxilo hartzera etorri ziren. Zer egin nuen nik, bada? Beldurra haurrengandik urrun eduki, ez besterik.…
Ez dakit beste norbaiten zapatak jantzi dituzun noizbait. Maitale desleial batenak, esate baterako, harengana hurbilduko zintuztelakoan. Ez dakit brikolaje aulki deseroso batean egon zaren bere zain, eta tarteka emakume tristeagoekin larrua jo. Agian zain zaude petrolio plataforma abandonatu batean, bizilagunen zoriona jasateko gai ez zarelako. Ahaztu dituzu seme-alaben izenak ere. Gonbidatu lotsatia…
Parean eseri zaidan neska horrek ez daki, berak daraman jertsea erantzi niola behin beste bati. Anari Irudia: Daria Nepriakhina