La Coulee de Serrant

Behin idatzi nuen leiho honetan Loireri buruz. Gaurkoan Loireko, eta munduko, ardorik handienetariko bati buruz arituko naiz: La Coulee de Serrant. Anjou-Saumur eskualdean dago, baina bere jatorri izen propioa dauka, hau da, AOC La Coulee de Serrant.

Nicolas Joly da upategiko ugazaba. 1972tik 1977ra bankari moduan aritu zen. Harrezkero, bizitza erabat aldatzea erabaki zuen, eta amarekin bizitzera joan zen, aitak 1959an erositakofinkara.

Mahastiak fraide zistertarrek landatu zituzten, XII. mendean, eta harrezkero landatu dira mahastiak. XVIII. mendean berritu zuten gaur egungo upategia, eta antzinako sotoak dira oraindik gaur egun erabiltzen direnak.

Jolyk, hasiera batean, ingurukoen ohiturei jarraitu eta lan berdintsuak egiten zituen, baina laster konturatu zen nekazaritza erasokor eta bortitz horrek bere lurraren landaredia eta fauna aldatu egiten zituela. Garai hartan Rudolf Steiner austriar filosofoaren liburu bat irakurri zuen, biodinamikaren ingurukoa, eta Clos de la Coulee de Serrantetik kanpo zegoen hiru hektareako lur sail batean proba batzuk egitea erabaki zuen, liburuan jasotako zenbait aholkuri jarraituz. Eta emaitza zoragarria iruditu, eta 1984. urtetik haren mahasti guztiak jarraitzen diete biodinamikaren legeei, eta, inongo zalantzarik gabe, Nicolas Joly da biodinamikaren bultzatzaile eta jarraitzaile sutsuenetarikoa.

Chenin Blanc mahatsez landatutako zazpi hektarea ditu, pendiz sakon eta arbelez jositakoak, arbel hautsiz hain zuzen ere. Nekazaritza lan guztiak eskuz edo zaldiz egin behar dira, lurraren ezaugarriengatik. Ez da inongo produktu kimikorik erabiltzen, eta belarra ere ez da kentzen.

Gaixotasunei aurre egiteko, mahastia inguratzen duten landareak erabiltzen dira. Zorua eskistoz beteta dago, eta erraz apurtzen da. Horrela, hezetasuna mantendu eta drenajea errazten da. Errendimenduak oso baxuak dira 20 eta 30 Hl bitartekoak.

Upategian muztioak ez dira garbitzen, ezta hotzetik pasatzen ere. Legamiak autoktonoak dira beti, hau da, mahatsak dakartzanak, eta ez da hartziduran tenperaturaren kontrolik egiten, harrigarria bada ere. Joly egur berriaren kontrakoa da, eta ez du, beraz, upel berririk erabiltzen. Asko jota, %3 edo %4; sekula ez %10 baino gehiago. Ardoak filtratu egiten dira, baina oso filtrazio leunak dira, lur silizeoetatik pasatuz.

1982. eta 1995. urteen artean eguzkiak indartsu jo zuela baliatuz, ardo goxoak egin zituen Jolyk. Lore zuriak, oso fruta heldu eta eztiak, ahoan izugarrizko egitura izateak, dotoreziak eta zahartzeko omen duen gaitasunak egiten omen dituzte ardo haiek hain berezi.

Jolyren aholkuari jarraituz, edan baino hainbat ordu lehenago ireki eta dekantatzea komeni da, eta 12 eta 14 gradu arteko tenperaturan zerbitzatu. Munduko ardo zuririk konplexu eta dotoreenetarikoa.